ناگفته‌های تاریخ موسیقی ایران در یک کتاب/ «دل به دریا زدن، دم زدن می‌خواهد»

ناگفته‌های تاریخ موسیقی ایران در یک کتاب/ «دل به دریا زدن، دم زدن می‌خواهد»

میلاد کیایی مدرس، آهنگساز و نوازنده پیشکسوت سنتور  درباره تازه‌ترین فعالیت‌های هنری خود گفت: بعد از انتشار کتاب «راز آشکارا» که چندی پیش به چاپ ششم رسید، تصمیم گرفتم تا نظر به استقبال مخاطبان نگارش کتاب دیگری را آغاز کنم که فعلا نام آن «دل به دریا زدن، دم زدن می‌خواهد» انتخاب شده است.

وی افزود: این کتاب دربرگیرنده ناگفته‌های تاریخ موسیقی ایران چه در دوران قبل از تولدم و چه در دوران کاری‌ام است که تلاش کردم صرفاً به خاطره‌نگاری نپرداخته و به بیان تجربه‌های خود در این زمینه نیز بپردازم. این در حالی است که برخی از بخش‌هایی که تصمیم داشتم در کتاب «راز آشکارا» منتشر کنم اما به دلایل مختلف میسر نشد، نیز در این کتاب در قالب یک فصل جداگانه با ویرایش و قالب جدید گنجانده شده است.

کیایی درباره ویژگی‌های کتاب جدیدش گفت: این کتاب می‌تواند برای نوازندگان جوان موسیقی ایرانی کاربرد داشته باشد. به‌طور مثال این هنرمندان جوان باید بدانند شخصیتی چون امیرحسین افتتاح به‌عنوان یک نوازنده بسیار مهم و تأثیرگذار سنتور چگونه دار فانی را وداع گفت؟ چرا که بسیاری از افراد نمی‌دانند این هنرمندان شاخص و موثر حوزه موسیقی چگونه از دنیا رفته و یا چه خدمات ارزشمندی را به موسیقی ایرانی ارائه داده‌اند؟ این‌ها نکاتی است که من تلاش کرده‌ام در کتاب جدیدم به آن‌ها بپردازم و امیدوارم مورد توجه دوستداران قرار گیرد.

241241

سرولات، روستای مرتفع، زیبا و دیدنی چابکسر

سرولات، روستای مرتفع، زیبا و دیدنی چابکسر

اینجا همه چیز شما را مشتاق می‌کند که در کوچه پس کوچه‌هایش قدم بزنید، چشمانتان حتی از دیدن دیوارهای خانه‌های سرولات سیر نخواهدشد و شما را به سمت جاده جنگلی سوق می‌دهد. پیاده‌روی در این منطقه به شما این فرصت را می‌دهد که با مردم محلی آشنا شوید، از مناظر اطراف لذت بیشتری ببرید و هوای پاک سرولات را استشمام کنید. شما می توانید از سرولات به سمت روستاهای کوهستانی، لیکام، لیمه سرا، منه سئه و پشتاسران و چند روستای دیگر جنگل نوردی و کوه نوردی کنید. در اینجا به دلیل کوهستانی بودن فضا، خبری از رطوبت آزاردهنده‌ی ساحل نیست و از طرفی دیگر، نسیمی خنک و دایمی روح تان را تازه می‌کند. در این نقطه از ایران، سفر با دغدغه‌های زندگی روزمره، توقیف است! اگر قصد دارید کوله‌بار دغدغه‌هایتان را هم همراهتان داشته باشید، پس به این نقطه‌ی بهشتی سفر نکنید!



در فصل تابستان سفر به شمال بخاطر آب و هوای آن بسیار پر رونق است پس حواستان باشد روزهایی را برای سفر انتخاب کنید که دمای هوا پایین باشد. بهار، اواخر تابستان و پاییز بهترین وقت سفر نه تنها به اینجا که همه ایران است.













 منبع : لست سکند

2121

بیشترین بقایای دایناسورها در کدام کشور جهان وجود دارد؟

بیشترین بقایای دایناسورها در کدام کشور جهان وجود دارد؟

1. آفریقای جنوبی



منطقه آفریقای جنوبی جز بهترین مناطق برای مشاهده بقایای دایناسورها در جهان است. کمتر نقطه‌ای در جهان وجود دارد که از جنوب آفریقا برای مشاهده بقایا و ردپاهای دایناسورها بهتر باشد.

طبق نظر پرفسور جونا چوینییر (Jonah Choiniere) مدرس دانشگاه ویتواترزلند (Witwatersrand) ژوهانسبورگ (Johannesburg) آفریقای جنوبی: «در 66 درصد از مساحت آفریقای جنوبی فسیل وجود دارد.» بنابراین شانس شما برای یافتن فسیل و ردپای جانوران یا گیاهان دیرینه بسیار زیاد است. می‌توانید با یک راهنما به پارک ملی گلدن گیت (Golden Gate) بروید و یک تورِ فسیلی را تجربه کنید. این پارک در فاصله‌ی سه‌ ساعته‌ی جنوب ژوهانسبورگ قرار دارد و قدیمی‌ترین لانه‌سازی‌های دایناسورها (با حدود 190 میلیون سال قدمت) متشکل از حداقل 10 لانه همراه با 34 تخم دایناسور و ردپاهای کوچک در آنجا وجود دارد که در سال 2012 کشف شده‌اند.

همچنین در منطقه ایالت آزاد (Free State)، سایت جدیدی کشف ‌شده است که نشان می‌دهد گونه‌ای از دایناسور 12 تُنی و گیاهخوار، به نام لِدوماهادی (Ledumahadi) در آنجا زندگی می‌کرده است. همچنین توجه داشته باشید زمانی که در آفریقای جنوبی هستند اگر فسیلی پیدا کردید؛ نابود کردن، آسیب رساندن، تغییر شکل، حفاری کردن، جدا کردن از موقعیت اصلی، تصاحب فسیل، خریدوفروش و صادرات یا تلاش برای صادرات فسیل‌های یافت شده، بدون مجوز آژانس میراث فرهنگی آفریقای جنوبی غیرقانونی است.

 

2. آلبرتا، کانادا



دراملر در استان آلبرتای کانادا مکان مناسبی برای شناخت دایناسورها است. زیرا، اول این‌که مجسمه بزرگ‌ترین دایناسور جهان را به وزن 65 تن و قد 26 متر به نام تیرانوسوروس (Tyrannosaurus) ملقب به سلطان دایناسورها در خود جای داده است. این مجسمه از نمونه واقعی تی‌رکس (مخفف Tyrannosaurus rex به معنای سلطان دایناسورها) چهار برابر بزرگ‌تر است. دوم این‌که در آنجا موزه سلطنتی رویال تیرِل (Royal Tyrrell) وجود دارد. این موزه تنها موزه‌ی دیرینه‌شناسی کانادا است و یکی از بزرگ‌ترین نمایشگاه‌های اسکلت‌های کامل دایناسورها است.

اما اگر قصد دارید به‌صورت شخصی باستان‌شناسی کنید، به 160 کیلومتری جنوب پارک دایناسورها بروید. در آنجا منطقه مناسبی برای دیرینه‌شناسی وجود دارد که به دلیل اهمیتش، به‌عنوان سایت میراث جهانی یونسکو شناخته شده است. برای دسترسی به این پارک حتما باید از یک راهنمای تور کمک بگیرید. توجه داشته باشید در این مکان نیز قوانینی وجود دارد و شما نمی‌تواند اگر فسیلی را کشف کردید آن برای خودتان بردارید.

 

3. ساحل ژوراسیک، بریتانیا



این سایت میراث جهانی یونسکو در ساحل کانال انگلیس (کانال مانش) قرار دارد، به دلیل مناظر خیره‌کننده‌ای مثل دوردِل‌دور (Durdle Door، یک طاق طبیعی در ساحل) شناخته می‌شود. همچنین ساحل ژوراسیک منطقه‌ای غنی از فسیل‌های هر سه دوره زمین‌شناسی مزوزوییک – تریاسیک (Mesozoic - Triassic), ژوراسیک (Jurassic) و کرتاسه (Cretaceous) است.

باستان‌شناسان قدمتی 185 میلیون ساله برای این منطقه تخمین زده‌اند. فسیل‌های ساحل ژوراسیک به گونه‌ای هستند که علاوه بر باستان‌شناسان حرفه‌ای، دوستداران غیرحرفه‌ای فسیل را نیز به خود جلب می‌کنند. برخی از مناطق ساحل نیز برای عموم آزاد است و می‌توانید شانس خود را برای کشف فسیل امتحان کنید.

همچنین می‌توانید برای دیدن نمونه‌ فسیل‌های کشف‌ شده در ساحل ژوراسیک، به موزه تاریخ طبیعی لندن بروید، در این موزه برخی از اکتشافات خارق‌العادهِ ماری آنینگ (Mary Anning، باستان‌شناس قرن 18) به نمایش گذاشته‌ شده است.

 

4. مغولستان



اوایل دهه 1920 گروهی به سرپرستی روی چایمن اندروز (Roy Chapman Andrews) برای جستجو درباره فسیل‌های دایناسورها به منطقه صخره‌های فلمینگ (Flaming Cliffs) در صحرای گابی (Gobi Desert) رفتند. اندروز و تیمش در این منطقه اکتشافات کم‌نظیری مثل اولین لانه تخم دایناسور را کشف کردند که هم‌اکنون در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک به نمایش گذاشته‌ شده است. دانشمندان حدس می‌زنند، صحرای گابی محل انقراض تعداد زیادی از دایناسورها باشد، زیرا در این مکان، استخوان‌ها، تخم‌ها، دندان‌ها و ردپاهای بسیاری وجود دارد. سال 2016 یکی از بزرگ‌ترین ردپاهای دایناسور به طول یک متر و در منطقه صحرای گابی کشف شد. بسیاری از اکتشافات این منطقه در حال حاضر در موزه مرکزی دایناسورهای مغولستان به‌ نمایش گذاشته شده است.

 

5. هاوایی، ایالات‌متحده آمریکا



به هاوایی سفر کنید، پارک ژوراسیک آن مثل فیلم‌ها است. در جزیره‌های اوآهو (Oahu) و کائوآئی (Kauai) هاوایی مناطق بسیار ایده‌آلی را برای عکاسی پیدا می‌کنید. در کائوآئی از آبشار ژوراسیک دیدن کنید، البته تنها راه بازدید از آبشار استفاده از بالگرد است، پس باید یک بالگرد اجاره کنید. همچنین اگر قصد دارید ساحل زیبای ناپالی (NaPali) را بدون هزینه تورِ هوایی ببینید، می‌توانید از مسیر پیاده‌روی کائوآئی استفاده کنید.

 

6. مونتانا، ایالات‌متحده آمریکا



یکی از شناخته‌شده‌ترین ذخایر فسیلی جهان، هِل کریک مونتانا (Hell Creek) است. اگر به مشاهدات شخصی علاقه‌مندید، در این منطقه به‌راحتی بقایای دایناسورها مشاهده می‌شود. از جمله اکتشافات باور نکردنی این منطقه می‌توان به کشف کلیتون فیپس (Clayton Phipps) در سال 2006 اشاره کرد. فیپس دامداری اهل مونتانا و علاقه‌مند به دایناسورها بود. او یک فسیل تریسراتوپس (Triceratops) و یک فسیل تی‌رکس (T rex) که ظاهرا در حال نبرد بودند را کشف کرد.

توجه داشته باشید که جمع‌آوری فسیل در منطقه کریک مونتانا غیرقانونی است، مگر اینکه از آژانس مدیریت زمین‌های فدرال برای آن قسمتِ خاص، مجوزهای لازم را گرفته باشید.

 

7. شبه‌جزیره یوکاتان، مکزیک



مدت‌ها دانشمندان حدس می‌زدند که دایناسورهای این منطقه در اثر برخورد شهاب‌سنگ از بین رفته‌اند. نظریه غالب این‌طور است که می‌گوید سیارکی آخرالزمانی در نزدیکی مکزیک امروزی در شبه‌جزیره یوکاتان فرود آمده است، در نتیجه دهانه‌ی چیکشلوب (Chicxulub crater) در نزدیکی شهر بندری چیکلشوب پوئِرتو (Chicxulub Puerto) ایجادشده است. این دهانه 66 میلیون ساله مکانی عالی برای زمین‌شناسی و شناخت عوامل انقراض جهانی است. اگر در اطراف آن اثری از دایناسورها پیدا نکردید، می‌توانید به موزه دهانه چیکشلوب (Museo de Ciencias del Cráter de Chicxulub) بروید و از نمایشگاه فسیل‌ها و سایر نمایشگاه‌های زمین‌شناسی دیدن کنید.

منبع: لست سکند

2121

استفاده از ژل برای زیبایی چه زیانهایی دارد؟

استفاده از ژل برای زیبایی چه زیانهایی دارد؟

البته تبلیغات گسترده و گاه نادرست و اغراق‌آمیز در این زمینه نیز بر این سردرگمی دامن می‌زنند و چاره‌ای جز انتخاب برای فرد طالب زیبایی باقی نمی‌گذارند. اما در این آشفته بازار آنچه می‌تواند از انتخاب اشتباه و دست به گریبان شدن با عواقب جبران‌ناپذیر برخی متدهای خطرناک زیبایی پیشگیری کند آگاهی و داشتن دانش کافی است.

تزریق fillerها یا همان پرکننده‌ها یکی از همین روش‌ها است که این روزها برای از بین بردن خطوط عمیق و البته طبیعی ایجاد شده در صورت به‌کار می‌رود. چین‌ها و خطوطی که در فرآیندی طبیعی بر اثر افزایش سن ایجاد می‌شوند اما میهمانان ناخوانده‌ای هستند که کمتر کسی دوست شان دارد. تزریق ژل به‌عنوان یک روش غیر تهاجمی برای از بین بردن چین و چروک پوست و خط خنده، بازگرداندن و افزایش حجم صورت و همچنین اصلاح افتادگی گونه‌ها به حساب می‌آید. این تزریق درمدت زمانی کوتاه انجام می‌شود و نسبت به سایر شیوه‌ها کم دردتر و کم هزینه‌تر است همین مزایا باعث شده این شیوه به پرکاربردترین و پرطرفدارترین عمل زیبایی در جهان تبدیل شود.

آنچه باید در مورد ژل‌ها بدانیم

ژل‌هایی که برای جوانسازی استفاده می‌شوند انواع مختلفی دارند. ژل پاژ یا همان پلی اکریل آمیر نوعی ژل غیر قابل جذب است که عوارض بسیاری به همراه دارد. هرچند این ژل مدت‌ها است که استفاده نمی‌شود اما افرادی که سال‌ها قبل هم از آن استفاده کرده‌اند هنوز با عوارض آن دست به گریبانند.

ژل اسید هیالورونیک نیز نوع دیگری از ژل‌ها است که برای رفع خطوط عمیق صورت و رفع افتادگی گونه و همچنین شکل دهی و فرم دهی صورت استفاده می‌شود. البته این نوع ژل عوارضی نظیر ژل‌های پاژ ندارد اما دکتر اکبر بیات بر این باور است که ممکن است ژل‌ها در بدن‌های مختلف عوارض متفاوتی از خود نشان دهند. از این‌رو نباید به هیچ وجه آنها را بی‌خطر دانست. از سوی دیگر نحوه تزریق ژل و شخص تزریق‌کننده هم از اهمیت بالایی برخوردار است و نباید به هیچ وجه فریب تبلیغات رنگارنگ را خورد. این جراح پلاستیک صورت و گوش و حلق و بینی تأکید می‌کند: چنانچه ژل‌های تزریقی از نوع ژل پاژ یا ژل تقلبی ارزان‌قیمت باشند می‌توانند سلامتی و زیبایی چهره فرد را بشدت تهدید کنند. چرا که این ژل‌ها معمولاً با عفونت‌های گسترده منجر به تخریب بافت‌های اطراف محل تزریق هم می‌شوند. در چنین مواقعی خارج کردن ژل باعث ایجاد ظاهری ناخوشایند و صورتی ناهموار خواهد شد. در واقع هنگامی که فرد ژل تزریق می‌کند صورتش چین و چروک و گودی دارد و تزریق برای رفع همین مشکلات بوده است. اما تزریق ژل‌های نامرغوب و بی‌کیفیت به از بین رفتن بافت‌های اطراف ژل هم منجر می‌شود بنابراین تخلیه ژل می‌تواند ظاهری به مراتب ناخوشایندتر از روز نخست به همراه داشته باشد.

دکتر بیات نشانه‌های عفونت ژل در صورت را چنین توضیح می‌دهد: تورم و تغییر رنگ پوست به‌صورت قرمزی یا رنگدانه‌های سفید نخستین نشانه‌های عفونت ژل محسوب می‌شود. ایجاد آبسه در صورت، گاهی با برخی تحریکات ناخواسته صورت می‌گیرد. برای مثال تزریق آمپول بی‌حسی در دندانپزشکی هم می‌تواند به عفونت و آبسه منجر  شود. در برخی مواقع هم دستکاری ژلی که در محل خط خنده تزریق شده باعث پخش شدن آن و آسیب به عصب بینایی می‌شود. در چنین مواقعی فرد با تاری دید مواجه خواهد شد. وی با اشاره به اینکه ژل‌های آسیب رسان به دو شیوه تخلیه می‌شود، می‌گوید: در اولین روش این ژل‌ها به‌صورت غیرجراحی تخلیه می‌شود. به این شکل که برش‌هایی کوچک در سطح صورت ایجاد می‌شود تا ژل خارج شود اما این برش‌ها باید به گونه‌ای باشد که به اعصاب صورت آسیب نرسد. در واقع پزشکی که از این شیوه استفاده می‌کند باید با محل اعصاب صورت کاملاً آشنا باشد. مزیت این شیوه به روش دوم این است که بیهوشی ندارد. اما بیمار باید بداند که پس از تخلیه ژل، صورتش یکدست نیست و با ناهمواری‌هایی در صورت مواجه خواهد شد که نیازمند درمان‌های مکمل است. اما روش دیگر، تخلیه ژل همراه با جراحی لیفت است. مزیت این روش این است که فرورفتگی و ناهمواری‌های ایجاد شده هنگام تخلیه ژل تا حدود زیادی از بین می‌رود. اما این شیوه باید همراه با بیهوشی انجام شود.   

1717